Projekt dotyczy problemu, jakim są różnice w poziomie płac kobiet i mężczyzn, nierówności na rynku pracy oraz trudna sytuacja ekonomiczną kobiet po pandemii. Już w czasach dobrej koniunktury aktywność zawodowa kobiet w Polsce była niska. Według raportu IBS z powodu programu 500+ dodatkowo nastąpił masowy odpływ kobiet z rynku pracy. Od 20 lat średnia różnica w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn utrzymuje się w Polsce na poziomie 19%. Luka płacowa widoczna jest zwłaszcza w sektorze prywatnym i w elastycznych składnikach wynagrodzeń takich jak premie i nagrody. ONZ i OECD zwróciły uwagę, że to przede wszystkim kobiety poniosły koszty kryzysu gospodarczego po pandemii. To one częściej pracują w branżach, które mocno odczuwają skutki recesji (gastronomia, hotelarstwo, handel detaliczny), na niskich stanowiskach i często w oparciu o tzw. umowy „śmieciowe” czy samozatrudnienie. Z powodu czynników kulturowych (np. stereotyp mężczyzny utrzymujący rodzinę) kobiety są często jako pierwsze kwalifikowane do zwolnienia z pracy i/lub obniżki płac. Dodatkowo edukacja zdalna pogłębiła istniejące nierówności w podziale obowiązków domowych. W związku z tym kobiety stanęły przed takimi zagrożeniami jak utrata pracy, redukcja dochodów czy znaczne zwiększenie nieodpłatnej pracy opiekuńczej.
Grantobiorca podjął różnego rodzaju uzupełniające się działania. Przeprowadzono szeroko zakrojoną kampanię rzeczniczą dotyczącą projektu ustawy przeciwdziałającej luce płac. Działania te koncentrowały się na przedstawionej przez Grantobiorcę w 2020 r. propozycji ustawy. Podpisano porozumienie na rzecz projektu likwidacji luki płacowej przez partnerów społecznych. Przeprowadzono również kampanię edukacyjną pn. “Zastrzyk wiedzy o luce płac”. Odbyło się również wiele debat i dyskusji, stworzono materiały informacyjno-edukacyjne, których celem było podnoszeniu świadomości z zakresu nierówności kobiet na rynku pracy. Grantobiorca zorganizował 6 konferencji w regionach we współpracy z siecią regionalnych pełnomocniczek – w Skarzżysku Kamiennej, w Pyskowicach, w Tomaszowie Mazowieckim, w Pyrzycach, w Kielcach, podczas XIV Kongresu Kobiet w Poznaniu. Grantobiorca podjął również współpracę z firmami, dla których przeprowadził 6 warsztatów na temat równych polityk płacowych dla łącznie 75 osób. Korzystając z dobrych praktyk polskich przedsiębiorstw, opracowano przewodnik dla firm o tym, co robić, aby dbać o równość płac i równość zatrudnienia. Powstała ankieta (auto)ewaluacyjna dla przedsiębiorstw, za pomocą której mogą one identyfikować obszary wymagające pracy w kontekście równości płci. W końcu, w oparciu o ogólnopolskie dane ilościowe oraz wywiady jakościowe z przedstawicielkami i przedstawicielkami działów HR, Grantobiorca przygotował raport pn. “Kobiety, rynek pracy i równość płac”. Raport przedstawia szeroką i dokładną diagnozę sytuacji kobiet na rynku pracy oraz jest źródłem rekomendacji dla różnych aktorów społecznych – od politycznych po organizacje pozarządowe. Grantobiorca realizował projekt przy wsparciu merytorycznym Partnera- Icelandic Women’s Rights Association.
Dzięki projektowi udało się przeprowadzić diagnozę nierówności na rynku pracy w sytuacji kryzysu gospodarczego po pandemii. Przygotowano praktyczne narzędzie – rekomendacje z zakresu przeciwdziałania luce płacowej, które stanowią kompletny zestaw rozwiązań i kierunkowskazów na rzecz równości płci w miejscu pracy. Działania edukacyjne i rzecznicze wpłynęły na większe poparcie społeczne i polityczne dla projektu. Udało się skierować projekt ustawy do parlamentu. W ramach współpracy z firmami przeszkolono ponad 70 osób, co zdecydowanie przyczyniło się do zwiększenia świadomości i zmniejszenia nierówności w firmach. Powstały równie wysokiej jakości materiały informacyjno-edukacyjne, które pozwolą innym firmom osiągać coraz lepsze rezultaty na polu równości płac.
