Mieszkają w Sztumie, Bochni, Warszawie. Pracują, płacą podatki, wychowują dzieci. Po godzinach walczą: o równe prawa, urzędy bez dyskryminacji, przyjazne szkoły. I o to, żeby dzieciaki takie jak oni nie musiały ciągle uciekać do stolicy.

Badania pokazują, że Polska jest najgorszym miejscem do życia dla osób LGBT+ w całej Unii Europejskiej. Oto trzy historie osób, które próbują to zmienić.

Ciszę można usłyszeć na przykład w słuchawce telefonu. Gdzieś pomiędzy zdaniami: „Czy to dobry numer?”, „Mogę zająć pani czas?”, „Właściwie nie wiem, po co dzwonię…”.

Cisza może też złapać za gardło. Na przykład na terapii, kiedy trzeba wrócić myślami do zdarzeń sprzed roku, zbyt strasznych, żeby ubrać je w słowa. Nawet jeżeli się znajdą, cisza zadba o to, żeby nie wydostały się na zewnątrz.

Ojcowie, którzy zdecydowali się wziąć urlop rodzicielski, opowiadają, że to najlepsza decyzja, jaką mogli podjąć – mówią założycielki Fundacji Share the Care – Z badań wiemy, że poprawia to stabilność związku, zmniejsza liczbę rozwodów i separacji, ma bardzo korzystny wpływ na rozwój emocjonalny i poznawczy dzieci, a także pomaga kobietom w aktywności zawodowej i wyrównaniu szans na rynku pracy z mężczyznami.

Młodzi ludzie w kryzysie bezdomności są często niewidzialni. Noszą modne ubrania, dziewczyny mają makijaż, siedzą na telefonie. Coraz więcej wśród nich jest takich, co mają dom, a nawet własny pokój, ale rodzice nie potrafią sobie z nimi poradzić. To naprawdę przerażające, bo pokazuje, że mamy w Polsce poważny kryzys rodziny – mówi Agnieszka Sikora z Fundacji Po Drugie.