Projekt odpowiada na problem bezdomności wśród młodych osób w Polsce. Dotychczas nie wypracowano rozwiązań, które skierowane byłyby wyłącznie do młodzieży. Istnieją jedynie pojedyncze miejsca, które swoją pomoc kierują do młodych osób, ale ustalone w nich kryteria doboru odbiorców i odbiorczyń wsparcia są szerokie (np. pomoc dla osób od 18 do 35 roku życia). W takich miejscach spotykają się np. osoby po wieloletnich wyrokach i usamodzielniający się wychowankowie i wychowanki domów dziecka. Z badań Grantobiorcy wynika, że w 2019 r. w ciągu 3 miesięcy z pomocy systemowej w Warszawie (mieszkania treningowe, schroniska, noclegownie) skorzystało 150 młodych ludzi w wieku 18-25 lat. Młodzież rzadko jednak sięga po rozwiązania systemowe takie jak schronisko czy noclegownia. Częściej wybiera bowiem rozwiązywanie problemów na własną rękę – nocuje w squatach, na klatkach schodowych, dworcach czy autobusach. Skala problemu jest zatem znacznie większa. Młode osoby są w stanie – przy odpowiednim wsparciu – wejść na drogę ku samodzielności, przezwyciężyć uzależnienia, uporać się z problemami natury psychicznej, podjąć pracę zawodową. Jednak staje się to tym trudniejsze, im dłuższy jest pobyt młodej osoby na ulicy. Kluczowe jest zatem zidentyfikowanie problemu i podjęcie działań na jak najwcześniejszym etapie.
W ramach projektu Grantobiorca podjął się wypracowania nowych rozwiązań dla młodzieży i młodych dorosłych zagrożonych bądź doświadczających bezdomności – osób opuszczających placówki lub osób, których rodziny nie są w stanie zapewnić im bezpiecznego i stabilnego rozwoju. Opracowano raport opisujący sytuację młodzieży w kryzysie bezdomności “Bezdomność młodzieży i młodych dorosłych w Polsce”. Przeprowadzono pilotażowy program pracy metodą streetworkingu z tzw. “ekspertami i ekspertkami z doświadczenia”, a także uruchomiono mieszkanie treningowe dla młodzieży. Ważnym aspektem każdego z prowadzonych działań było oddanie głosu i sprawczości “ekspertom i ekspertkom z doświadczenia” (39 osób) poprzez włączanie ich w tworzenie raportu, dzielenie się swoimi spostrzeżeniami w gronie specjalistów i specjalistek pracujących z młodzieżą oraz wspieranie rówieśników i rówieśnic będących na początku drogi do ustabilizowania swojej sytuacji życiowej. W ramach projektu odbyły się trzy konferencje dla kadr służb reintegracji społecznej, podczas których prelegentami i prelegentkami była młodzież z doświadczeniem kryzysu bezdomności.
Grantobiorcy udało się wypracować innowacyjny program wsparcia młodzieży w kryzysie bezdomności. Ważnym elementem projektu było włączenie w projektowanie rozwiązań i pracę na rzecz grupy docelowej samej młodzieży z doświadczeniem kryzysu bezdomności (39 osób). 64 młode osoby – przebywające i/lub żyjące w przestrzeni publicznej – otrzymały wsparcie zespołu streetworkerów i streetworkerek, podniosły swoje kompetencje społeczne i poprawiły swoją sytuację życiową. Wyniki badania przesłano do potencjalnie zainteresowanych tematem instytucji, w tym do Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, które objęło projekt patronatem honorowym.
