Problem bezdomności osób młodych jest w Polsce niewystarczająco zauważany. Nie wypracowano rozwiązań, które skierowane byłyby wyłącznie do tej grupy. Z naszych badań bezdomności młodzieży (18-25 lat) w 2019 roku wynika, że w ciągu 3 miesięcy z pomocy systemowej w Warszawie (mieszkania treningowe, schroniska, noclegownie) skorzystało aż 150 młodych ludzi. Wiemy, że młodzież rzadko sięga po rozwiązania systemowe (schronisko, noclegownia) wybierając rozwiązywanie problemów na własną rękę – od squatów, po spanie na klatkach i w autobusach. Skala problemu jest więc znacznie większa.
Celem projektu jest wypracowanie i upowszechnienie rozwiązań wspierających młodzież doświadczającą bezdomności adekwatnych do potrzeb, a także wprowadzenie do naszych działań nowego sposobu docierania do młodych potrzebujących wsparcia.
Powołamy zespół złożony ze specjalistów/ek z różnych części Polski związanych z Powiatowymi Centrami Pomocy Rodzinie, placówkami (dom dziecka, placówka resocjalizacyjna), organizacjami pozarządowymi, kuratoriami, nauką oraz 20 młodych osób. Młodzież wdrożymy w zasady partycypacji i jej znaczenia. Zespół opracuje raport dotyczący potrzeb młodzieży w kryzysie bezdomności, zawierający wskazówki do pracy z grupą i rekomendacje dotyczące tworzenia narzędzi wsparcia. Zorganizujemy 3 konferencje z debatami poświęconymi tej tematyce (z udziałem młodzieży). Uruchomimy młodzieżową grupę streetworkingową (15 osób), która zaangażuje się w regularne patrole w Warszawie oraz utworzy grupę na FB skierowaną do młodzieży poszukującej wsparcia. Poprowadzimy mieszkanie treningowe.
W efekcie powstanie raport dotyczący potrzeb młodzieży w kryzysie bezdomności, z którym zapozna się 3000 specjalistów. Młodzież podniesie swoje kompetencje społeczne i poprawi sytuację życiową.
Ze wsparcia w ramach projektu skorzysta 100 młodych osób, 30 z nich zaangażuje się w działania samorzecznicze.