Projekt odpowiada na problem niewystarczającego wsparcia dla rodzin zagrożonych wykluczeniem społecznym mieszkających na terenie Płocka i okolic, zwłaszcza z terenów wiejskich. Problemy, z którymi zmagają się rodziny, to m.in. kryzysy małżeńskie, trudna sytuacja finansowa, utrata pracy, zagrożenie eksmisją, trudności wychowawcze z dziećmi. W sytuacjach kryzysowych trudno im poradzić sobie z problemami, być dla siebie wsparciem i bronić swoich interesów. Dotychczas pomoc dla rodzin była dostępna właściwie wyłącznie w instytucji związanej z kościołem, co stanowiło barierę dla wielu osób. W regionie brakuje kompleksowego wsparcia, które polegałoby na wyposażeniu rodzin w kompetencje samodzielnego radzenia sobie z trudnościami.
W ramach projektu rodziny zagrożone wykluczeniem społecznym skorzystały z różnego rodzaju wsparcia. Zorganizowano spotkania indywidualne ze specjalistami i specjalistkami w takich obszarach jak pedagogika czy psychologia. Pomoc specjalistyczna skierowana była zarówno do rodziców i dziadków jak i do dzieci i młodzieży. Spotkania miały charakter interwencji kryzysowej, diagnozy, terapii, sesji mediacyjnych i konsultacji wychowawczych. Rodziny skorzystały również z konsultacji prawnych. Zorganizowano dwie grupy wsparcia – dla rodziców i młodzieży. Na koniec zorganizowano konferencję „Bardziej świadomi-bardziej samodzielni. Kryzysy wieku dorastania” w której uczestniczyły osoby pracujące w 29 instytucjach pomocowych z miasta i powiatu płockiego, m.in. w ośrodkach pomocy społecznej, poradniach pedagogicznych, szkołach, sądach, prokuraturze. Dodatkowo w ramach projektu zorganizowano szkolenie prawne dla osób, które przyjechały do Płocka z Ukrainy po wybuchu wojny.
Ze wsparcia psychologicznego i pedagogicznego skorzystało prawie 200 osób z 127 rodzin, natomiast z pomocy prawnej – 34 osoby z rodzin zagrożonych wykluczeniem. Dzięki konsultacjom oraz udziałowi w grupie wsparcia rodzice nauczyli się rozpoznawać i radzić sobie ze swoimi emocjami, podnieśli kompetencje wychowawcze, wymienili się doświadczeniami z innymi rodzicami, nawiązali nowe znajomości. Młodzież z kolei mogła porozmawiać o trudnościach, których doświadcza w domu, podniosła swoją samoocenę i wiarę w siebie. Osoby pracujące w lokalnych instytucjach pomocowych poszerzyły swoją wiedzę na temat tego, jak pracować z młodzieżą narażoną na wykluczenie społeczne, jak aktywizować rodziny, rozwijać ich niezależność i samodzielność.