Projekt odpowiada na potrzebę integracji środowisk działających na styku sztuki i aktywizmu, zainteresowanych tematyką queer, feminizmem, sztuką społecznie zaangażowaną i budowaniem różnorodności społecznej. Pomysł na działania ma swoje z?ro?dło w homofobicznej, transfobicznej, antyimigranckiej i rasistowskiej retoryce rządzącej większości oraz wspieranch przez nią inicjatyw w obszarze edukacji, mediów, kultury. Wśród przykładów podać należy choćby homofobiczą kampanię prezydencką, uchwały polskich gmin, kto?re ogłosiły sie? „strefami wolnymi od LGBT”, brutalne ataki na demonstracje i manifestacje antyfaszystowskie i ro?wnos?ciowe, antyuchodz?cza? i rasistowska? narracje? partii rządzącej od czasów wyborów z 2015. Ostatnie lata odznaczyły sie? drastycznymi ograniczeniami publicznych środków dla bardziej progresywnych instytucji kultury oraz radykalnymi zmianami we władzach instytucji podlełych miniterstwom. Organizacje i projekty finansowane przez rząd, jeśli wprost nie reprezentują konserwatywnych postaw, to pozostają bierne wobec problemu dyskryminacji, homofobii, transfobii i mowy nienawiści kierowanej wobec osób LGBTQIA+. Efektem tej polityki kulturalnej jest marginalizacja wszelkich działań antydyskryminacyjnych realizowanych przez instytucje kultury.

W ramach projektu odbyło się 5 warsztatów i 5 publicznych spotkań warsztatowo-wykładowych, a także 3 publiczne pokazy prac artystycznych. Nagrano również serię podcastów. W warsztatach wzięła udział 13-osobowa grupa aktywistów/ek i artystów/ek, która następnie przygotowała własne pokazy. Warsztaty dotyczyły szerokiego spektrum tematów: wzmacniania widzialności grup marginalizowanych, politycznego angażowania się w sztukę w obliczu nowych wyzwań takich jak wojna w Ukrainie, eksplorowania inkluzywnych narzędzi performatywno-edukacyjnych włączających osoby z niepełnosprawnościami, używania medium dźwięku jako narzędzia do budowania queerowych archiwów i dokumentacji procesów twórczych. Warsztaty były prowadzone przez osoby z grup i organizacji, które na co dzień pracują ww. metodami i w ww. obszarach. Otwarte spotkania publiczne były niejako przedłużeniem warsztatów zamkniętych i miały na celu szersze upowszechnienie praktyk i metod wypracowanych przez zaproszone do współpracy inicjatywy i organizacje.

W ramach projektu powstało konsorcjum organizacji pozarządowych i nieformalnych kolektywów, które pracują na co dzień z metodologiami queerowo-feministycznymi i chcą wspierać społeczności marginalizowane. Zawiązano nowe współprace i sojusze między różnymi organizacjami i grupami, powstała platforma wymiany praktyk i doświadczeń. Dzięki projektowi mniejsze inicjatywy i kolektywy zyskały widoczność i rozpoznawalność. Bezpośrednią grupą docelową projektu było 13 osób – artystek i artystów, aktywistek i aktywistów, które zostały wyłonione podczas otwartego open calla. Pośrednio projekt był skierowany również do szerszej grupy osób zainteresowanych różnorodnością kulturową oraz eksperymentalnymi praktykami edukacyjnymi. Podczas 5 spotkań publicznych i 3 pokazów prac udało się zgromadzić łącznie około 600 osób. Wobec braku systemowego, instytucjonalnego wsparcia dla społeczności LGBTQIA+ projekt wpłynął na wzmocnienie w debacie publicznej głoso?w mniejszos?ciowych, wsparcie marginalizowanych artysto?w i artystek oraz ich two?rczos?ci.