Projekt odpowiadał na potrzebę usamodzielnienia dzieci z rozszczepem kręgosłupa. W Polsce według Polskiego Rejestru Wad Wrodzonych rodzi się rocznie 100-120 dzieci z rozszczepem kręgosłupa. Mimo że jest to jedna z najczęstszych wad wrodzonych występujących w Polsce, to Polska jest jednym z niewielu krajów Europy, który nie przyjął narodowego planu dla rozszczepu kręgosłupa oraz nie objął pacjentów i pacjentek opieką koordynowaną. Dla pacjentów i pacjentek oznacza to brak rzetelnej informacji, chaos komunikacyjny oraz wielokrotne i długie hospitalizacje wykluczające ich ze środowiska, w którym funkcjonują. Dzieci z tym schorzeniem spotykają się z brakiem akceptacji mi.in. w szkole, co jest związane nie tylko z deficytami ruchowymi lecz także z nieprawidłową higieną, widocznymi pieluchami, używaniem cewników etc. Wysoka liczba urodzeń dzieci z rozszczepem kręgosłupa oznacza, że duża grupa pacjentów i pacjentek oraz ich opiekunów i opiekunek potrzebuje planowego, skoordynowanego wsparcia.

W ramach projektu stworzono sieć wsparcia edukacyjnego, medycznego i psychicznego dla osób z rozszczepem kręgosłupa i ich rodzin. Grantobiorca zorganizował dla nich warsztaty uroterapeutyczne, higieny układu moczowego i higieny jelit, warsztaty żywieniowo-dietetyczne i ortopedyczne. Przeprowadzono Trening Umiejętności Społecznych dla grupy dzieci i młodzieży, dodatkowo rodzinom i dzieciom zapewniono również indywidualne wsparcie psychologiczne. Zorganizowano również pięć konferencji dla osób z rozszczepem kręgosłupa, ich rodzin oraz personelu medycznego; konferencje dotyczyły najnowszych możliwości leczenia. Przeszkolono 30 wolontariuszy i wolontariuszek – osoby te wzięły udział w cyklu 15 szkoleń z zakresu psychologii, prawidłowej komunikacji, bezpośredniego wsparcia dla rodziców etc., by następnie móc wspierać interwencyjnie rodziny z dziećmi z rozszczepem kręgosłupa. Wydano zaktualizowany „Zeszyt Informacyjny” zawierający kompendium wiedzy nt. metod leczenia, dostępu do usług oraz uprawnień dla osób z rozszczepem kręgosłupa. Grantobiorca nawiązał współpracę z 40 placówkami medycznymi – szpitalami, przychodniami, gabinetami ginekologicznymi, poradniami – w których zawiesił tablice informacyjne oraz z większością których podpisał porozumienia o współpracy.

Bez wątpienia z projektu w pierwszej kolejności skorzystały osoby z rozszczepem kręgosłupa i ich rodziny. W samych warsztatach wzięło udział 178 rodzin, natomiast wsparciem wolontariackim objęto 40 rodzin. Osoby te otrzymały konkretne wsparcie – interwencyjne, emocjonalne, informacyjne – które stanowiło ważny krok w kierunku usamodzielnienia dzieci z rozszczepem kręgosłupa. Udało się nawiązać współpracę z instytucjami medycznymi i edukacyjnymi, w tym z poradniami i mniejszymi punktami opieki zdrowotnej, z których korzystają osoby z rozszczepem kręgosłupa. Ważnym rezultatem projektu jest stworzenie sieci wolontariuszy i wolontariuszek stanowiącej kompleksowe wsparcie dla rodzin osób z rozszczepem kręgosłupa.