Projekt odpowiada na problem wykluczenia – informacyjnego, społecznego i zawodowego – migrantów i migrantek z Ukrainy. Osoby z Ukrainy stanowią najliczniejszą grupę migrantów i migrantek w Polsce – przed agresją Rosji na Ukrainę było to około 1,5 mln osób; ta liczba podwoiła się w pierwszej połowie 2022 r. właśnie ze względu na uchodźców i uchodźczynie wojenne. Ukraińcy i Ukrainki to grupa narażona na wykluczenie ze względu na uprzedzenia wobec migrantów i migrantek, ale również ze względu na nieznajomość polskiego prawa oraz realiów funkcjonowania w Polsce czy brak znajomości języka polskiego w stopniu umożliwiającym swobodne porozumiewanie się.

W ramach projektu osobom z Ukrainy oferowano wsparcie informacyjno-poradnicze, psychologiczne i szkoleniowe. Grantobiorca prowadził stacjonarny punkt konsultacyjny w Warszawie oraz ogólnopolską infolinię dla migrantów i migrantek. Przeprowadzono ponad 14 tys. konsultacji stacjonarnych, telefonicznych i mailowych dotyczących legalizacji pobytu, pracy, funkcjonowania w Polsce, regulacji pandemicznych, a po eskalacji wojny – regulacji wynikających ze specustawy dotyczącej uchodźców i uchodźczyń z Ukrainy, a także dostępnego wsparcia mieszkaniowego czy finansowego. Zorganizowano również 16 otwartych spotkań informacyjnych online na tematy najczęściej zgłaszane przez infolinię i punkt konsultacyjny. Przeprowadzono także cykl szkoleń dla 14 wolontariuszek przygotowujący je do roli mentorek kulturowych. Grantobiorca udzielał również wsparcia psychologicznego w ramach indywidualnych konsultacji (w sumie 261) oraz cotygodniowych spotkań klubu wzajemnego wsparcia „Przyjaciele”.

Dzięki projektowi ze wsparcia skorzystało prawie 12 000 osób z Ukrainy, którym ułatwiono trudną ścieżkę adaptacji w Polsce i które wyposażono w niezbędne informacje do funkcjonowania w nowym miejscu zamieszkania. Realizacja projektu przypadła w dużej mierze na okres, kiedy do Polski w bardzo krótkim czasie przybyło blisko 2 mln osób z Ukrainy – uchodźców i uchodźczyń wojennych. Potrzeby tej grupy były na tamten moment ogromne i pilne, a Grantobiorca zmuszony był zmienić styl pracy na kryzysowy, by na nie odpowiedzieć.