Z naszego doświadczenia i obserwacji wynika, że osoby niewidome i słabowidzące były wyjątkowo mało widoczne w życiu polityczno-społecznym. Z badań Jolanty Kramarz z Uniwersytetu SWPS wynika, że istnieje silny wzorzec osoby niewidomej jako osoby mało kompetentnej. Zdarza się, że nawet same osoby niewidome zaczynają tak o sobie myśleć – trudno im dostrzec własne umiejętności, czasami przez nadopiekuńcze wychowanie, a czasami przez niedobór przykładów osób z niepełnosprawnością wzroku będących aktywnych publicznie.

Odpowiedzieliśmy na ten problem wspierając 16 osób niewidomych/słabowidzących z całej Polski, które były zainteresowane sprawami publicznymi. Przeprowadziliśmy dla nich szkolenia o tym jak działa administracja publiczna – jak działa prawo i urzędy, gdzie znaleźć przydatne przepisy, a także jak czytać ustawy i uchwały budżetowe. Przeprowadziliśmy warsztaty podnoszące kompetencje związane z przemawianiem, inicjowaniem i prowadzeniem debat, rozwiązywaniem konfliktów oraz radzeniem sobie ze stresem. Każda osoba, pod okiem naszych ekspertów i ekspertek, przeprowadziła mały projekt w swojej miejscowości dotyczący na przykład wystąpienia z pisemną prośbą do władz samorządowych, nieodpłatnego sprawdzenia dostępności architektonicznej urzędu lub udziału w posiedzeniu wybranej komisji rady gminy. W tym projekcie kładliśmy nacisk na przeciwdziałanie stereotypom na temat osób niewidomych/słabowidzących. Aby wypromować nasze działania zorganizowaliśmy konferencję prasową.

Z ewaluacji projektu wynika, że dzięki szkoleniom ich uczestnicy i uczestniczki zwiększyli swoją wiedzą z zakresu prawa administracyjnego, asertywności i wystąpień publicznych. Dowiedzieliśmy się o pozytywnej zmianie wśród organów administracji publicznej, którzy przekonali się o istnieniu poważnych utrudnień w miastach dla osób z niepełnosprawnością wzroku.