Projekt odpowiadał na problem wykluczenia migrantów i migrantek. W ostatnim czasie zmieniła się struktura wiekowa migrantów i migrantek – w Polsce osiedla się coraz więcej osób 55+ (wg UDSC w 2019 r. ponad 16 tys. osób w wieku 60-79 lat otrzymało zezwolenie na pobyt). Ich sytuacja jest szczególnie trudna, choćby ze względu na niepewność w posługiwaniu się językiem polskim. Tymczasem wśród Polaków i Polek to właśnie osoby starsze są zdecydowanie bardziej przyjaźnie nastawione do migrantów i migrantek niż reszta społeczeństwa (CBOS, 2017 r.). Przez półtora roku trwania projektu sytuacja osób z doświadczeniem migracji znacznie się zmieniła ze względu na kryzys humanitarny na granicy polsko-białoruskiej, ewakuację osób z Afganistanu oraz rosyjską agresję na Ukrainę. Te rosnące potrzeby zmobilizowały więcej osób do angażowania się w wolontariat.

W ramach projektu uruchomiono Program Inkubacji Inicjatyw Międzykulturowych, w ramach którego migranci i migrantki oraz osoby 60+ zorganizowały różne wydarzenia integracyjne, np. międzykulturowe tańce, spacery, piknik, warsztaty kulinarne. Stworzono również wolontariacką Sieć Wsparcia łączącą obie grupy społeczne, oferującą im szkolenia podnoszące kompetencje międzykulturowe i tłumaczeniowe, udział w warsztatach z interwencji kryzysowych oraz w konwersacjach seniorsko-migranckich. Osoby zrzeszone w Sieci wzięły również udział w spotkaniach z organizacjami pozarządowymi i w wizytach studyjnych w instytucjach kultury otwartych na ideę wolontariatu. Grantobiorca zorganizował także konferencję promującą uczestnictwo osób z doświadczeniem migracji i osób 60+ w życiu społecznym.

W inicjatywach międzykulturowych wzięło udział ponad 160 osób, natomiast w Sieć Wsparcia zaangażowało się 15 osób 60+ oraz 39 osób z doświadczeniem migracji. Aż 185 osób otrzymało pomoc rzeczową, a 34 otrzymały pomoc tłumaczeniową. Dzięki udziałowi w projekcie osoby 60+ oraz osoby z doświadczeniem migracji uczestniczyły w wolontariacie opartym na ich kompetencjach, który przyniósł widoczną zmianę i wzmocnił ich poczucie sprawczości. Podniosły one swoje umiejętności językowe, organizowały wydarzenia według własnych pomysłów i zgodnie ze swoimi potrzebami, świadczyły pomoc migrantom i migrantkom, nawiązały znajomości – międzykulturowe i międzypokoleniowe. Wolontariusze i wolontariuszki z doświadczeniem migracji odegrały kluczową rolę w komunikacji i tłumaczeniach z nowo przybyłymi osobami (zwłaszcza z Afganistanu i Kurdystanu).