Projekt odpowiada na potrzebę wsparcie młodzieży opuszczającej pieczę zastępczą w procesie usamodzielnienia. Z raportów Najwyższej Izby Kontroli o usamodzielnianiu młodzieży (2015) wynika, że młodzież po opuszczeniu pieczy nie jest przygotowana do samodzielnego, dorosłego życia i do prowadzenia gospodarstwa domowego. Osoby te są bardziej narażone na bezdomność, bezrobocie, konflikty z prawem. Problemem jest brak skutecznego systemu wsparcie dla usamodzielniających się wychowanków i wychowanek pieczy zastępczej. Zgodnie z ustawą osoba usamodzielniana na rok przed osiągnięciem pełnoletności powinna wskazać opiekuna usamodzielnienia, jednak przepisy nie precyzują ani zadań, ani kwalifikacji, ani kompetencji opiekunów i opiekunek. Ograniczeniem w planowaniu przyszłości jest hierarchiczna struktura placówek, w której młodzież nie ma dużej możliwości dokonywania wyborów. Aby skutecznie przygotować ją do samodzielnego życia, potrzebne jest stworzenie młodzieży okazji do decydowania o sobie i podejmowania inicjatyw.

W ramach projektu zapewniono młodzieży wsparcie psychologiczno-coachingowe w oparciu o Indywidualny Plan Rozwoju. Młodzież spotykała się również w ramach comiesięcznej grupy wsparcia i stworzyła profil na Instagramie, sieciujący osoby opuszczające pieczę i będący dla nich źródłem informacji. Osoby uczestniczące w projekcie zaangażowały się w 3 wydarzenia performatywne poruszające ważne dla niej tematy i zapraszające do dyskusji: interaktywny spektakl Teatru Forum pt. “Wychowanie do (nie)samodzielności”, spektakl Teatru Playback pn. “Zwykłe-niezwykłe. Śladami spotkań niosących zmianę” oraz debatę dla młodzieży na temat wsparcia psychologicznego w placówkach. Wydarzenia zgromadziły łącznie prawie 100 osób. Młodzież opuszczająca pieczę wzięła również udział w różnego rodzaju warsztatach rozwojowych i kreatywnych.
W projekcie uczestniczyło 35 młodych osób z Warszawy, które opuściły już pieczę, a także osoby przebywające w mieszkaniach wspomaganych oraz w placówkach. Młodzież otrzymała wsparcie na wielu poziomach – emocjonalne, psychologiczne, rówieśnicze – oraz podniosła swoje kompetencje budowania zdrowych relacji, podejmowania inicjatywy i działań samorzeczniczych oraz rozwinęła umiejętności radzenia sobie w samodzielnym życiu. Wzrosła jej pewność siebie, sprawczość, świadomość potrzeb, a także odwaga do poruszania ważnych tematów.