Projekt odpowiada na problem samotności i braku wsparcia dla osób powyżej 60 r.ż. oraz opiekunów i opiekunek osób zależnych. W Polsce wiele osób starszych boryka się z przewlekłą chorobą, biedą, wykluczeniem cyfrowym, brakiem kontaktu z ludźmi oraz brakiem wsparcia, co negatywnie odbija się na ich zdrowiu fizycznym i psychicznym (Stowarzyszenie Wiosna, 2020). Z kolei opiekunki i opiekunowie osób zależnych często rezygnują z pracy zawodowej i pasji ze względu na pełnione funkcje opiekuńcze. Niestety, wsparcie systemowe jest znikome. Istnieje ogromna luka pomiędzy zapotrzebowaniem na rodzinną opiekę nad seniorami i seniorkami, a zasobami opiekuńczymi, które są niewspółmiernie niskie do rosnących potrzeb. Tylko ok. 2% potrzebujących seniorów i seniorek jest objętych różnymi formami pomocy społecznej.
W ramach projektu połączono seniorów i seniorki oraz młodych wolontariuszy i wolontariuszki, tworząc pięć międzypokoleniowych sieci opieki senioralnej. Sieci powstały w Bochni, Krakowie, Makowie Podhalańskim, Oświęcimiu oraz Wojanowie. Zespoły wolontariuszy i wolontariuszek (z których ponad połowa była w wieku senioralnym) wspierały seniorów, seniorki oraz – pośrednio – ich opiekunów i opiekunki, zapewniając im pomoc w codziennych czynnościach (zakupy, dostarczanie posiłków, drobne prace w domu, wspólne spacery, kontakt z urzędami, pomoc w obsłudze sprzętów) oraz spędzając z nimi aktywnie czas (m.in. na warsztatach kulinarnych i rękodzielniczych, wyjściach do muzeów, teatrów i kina czy na wycieczkach). Osoby zaangażowane w wolontariat wzięły wcześniej udział w warsztatach liderskich oraz w szkoleniach dotyczących specyfiki pracy na rzecz seniorów i seniorek i w kursie opiekuna/opiekunki, a także skorzystały z coachingu. Spośród opiekunów i opiekunek osób zależnych wyłoniono grupę samorzeczników i samorzeczniczek, zapewniono im coaching i poradnictwo, a następnie wspólnie z nimi wypracowano postulaty dla gmin dotyczące systemowego wsparcia dla tej grupy społecznej.
Projekt wpłynął pozytywnie na kondycję psychiczną zarówno osób starszych, jak i opiekunów i opiekunek osób zależnych (w sumie prawie 300 osób). Zmniejszyło się ich poczucie samotności i wyobcowania, poprawiła ich jakość życia, wzrosło poczucie bezpieczeństwa, nawiązały się nowe relacje. Młode osoby, dzięki szkoleniom i zaangażowaniu w wolontariat, rozwinęły swoje kompetencje społeczne i wrażliwość na potrzeby osób starszych oraz ich opiekunów i opiekunek.