Wolność zgromadzeń jest jednym z fundamentalnych praw człowieka, więc każde jej naruszenie jest niepokojącym sygnałem. Zarazem w ostatnich latach upowszechniło się wykorzystywanie zgromadzeń publicznych jako metody nacisku na władzę przez ruchy społeczne – w zakresie praw kobiet, osób LGBTQIA, czy niezależnego sądownictwa. Tym ważniejsze staje się, by organizacje grup dyskryminowanych miały dostęp do tego narzędzia i nie były dalej wykluczane w korzystaniu ze swoich praw.
Jednak, jak pokazuje doświadczenie – zakazy zgromadzeń nieproporcjonalnie często uderzają w grupy dyskryminowane. Od 2018 roku odnotowaliśmy np. kilkanaście zakazów organizacji Marszów Równości w Polsce. Znając powyższe kwestie uznaliśmy, że dotychczasowa analiza wolności zgromadzeń w Polsce jest niepełna i wymaga analizy.
Celem projektu jest diagnoza realizacji prawa do zgromadzeń publicznych, szczególnie zgromadzeń poruszających kwestie prawnoczłowiecze. Badanie i monitoring, a w tym także wyszukiwanie dobrych praktyk w Polsce i zagranicą, pozwolą pełniej określić sytuacje naruszenia wolności zgromadzeń oraz stworzyć standardy, na rzecz których mogą rzeczniczyć lokalne organizacje pozarządowe.
Monitoring będzie skupiał się na trzech podmiotach – organizatorach zgromadzeń, samorządach oraz policji. Zbadamy praktyki i postawy względem wolności zgromadzeń w co najmniej 6 miastach. Skonfrontujemy je z doświadczeniami organizatorów demonstracji dotyczących praw człowieka. Wspólnie z siecią organizatorów oraz partnerami opracujemy i przedstawimy wyniki oraz będziemy prowadzić działania rzecznicze na rzecz gwarancji wolności zgromadzeń i zwiększenia świadomości praw organizatorów zgromadzeń publicznych.
Współpraca z partnerami: Hinsegin dagar (Islandia) i Oslo Pride AS (Norwegia) – ekspertami w temacie wsparcia grup osób wykluczanych – pomoże nam w opracowaniu rekomendacji do zagwarantowania prawa do demonstracji w Polsce.