Projekt odpowiada na problem niewystarczającego wsparcia dla dzieci chorujących na nowotwory oraz ich rodzin. Nowotwór u ok. 70% małych pacjentów i pacjentek udaje się wyleczyć, ale choroba zmienia codzienność rodziny i dziecka, odcina od kontaktów społecznych, pozbawia beztroskiego dzieciństwa. Przeciągająca się niepewność i strach często zamykają drogę powrotu do codzienności znanej sprzed diagnozy. Co więcej, traumatyczne przeżycia przysłaniają rodzicom rzeczywisty obraz dziecka, jego możliwości i potrzeby. Bez wątpienia potrzebne jest kompleksowe wsparcie dzieci po leczeniu onkologicznym – w rozwoju emocjonalnym i społecznym – jak również wsparcie całego systemu, czyli ich rodzin.
W ramach projektu przygotowano szereg różnych form wsparcia dla dzieci po chorobie nowotworowej i dla ich rodzin. Zorganizowano 42 spotkania terapeutyczno-edukacyjne dla rodzin, a także 26 grupowych i indywidualnych spotkań terapeutycznych. Osoby uczestniczące w projekcie wzięły również udział w trzech wyjazdach integracyjno-wytchnieniowych. Zorganizowano duże spotkanie samopomocowe dla kilkudziesięciu rodzin dotkniętych chorobą onkologiczną dziecka, podczas którego osoby uczestniczące dzieliły się swoim doświadczeniem. Grantobiorca przeprowadził ogólnopolską kampanię społeczną podnoszącą świadomość na temat trudności, z jakimi mierzą się dzieci po leczeniu onkologicznym i ich rodziny. Powstał również onkoporadnik dla dzieci chorujących na nowotwór oraz ich bliskich.
Ze wsparcia skorzystało 24 byłych pacjentów i pacjentek w wieku 7-13 lat, a także ich rodziny, które uczestniczyły w procesie leczenia onkologicznego. Osoby te wzmocniły poczucie własnej wartości i bezpieczeństwa, rozwinęły umiejętności radzenia sobie z silnymi emocjami, podniosły kompetencje komunikacyjne. Bez wątpienia istotny jest również charakter integracyjny wielu przeprowadzanych działań. Rodzice otrzymali również wsparcie w procesie usamodzielnienia dzieci, które stały się bardziej otwarte na różne formy aktywności.