Nowotwór u ok. 70% małych pacjentów udaje się wyleczyć. Ale choroba sieje spustoszenie nie tylko w organizmie, wiąże się z wieloma emocjami – u dziecka, rodziców i zdrowego rodzeństwa. Pokonanie raka to dopiero pierwszy krok ku normalności. Badania europejskie (Ch. Eiser, 2004) i polskie (M. Samardakiewicz) wskazują na potrzebę wsparcia bio-psychospołecznego dzieci po leczeniu onkologicznym. Także nasze doświadczenia z pilotażowego programu z 2019 roku potwierdzają taką potrzebę. W Polsce brak jest systemowego wsparcia dzieci po leczeniu onkologicznym co grozi ich izolacją i wykluczeniem społecznym.
Projekt odpowiada na potrzeby zgłaszane przez rodziny pacjentów dziecięcych oddziałów onkologicznych. Po długotrwałym, nawet kilkuletnim leczeniu, ciężko jest powrócić do zwyczajnego funkcjonowania. Wsparcie udzielone rodzinie i zapewnienie dziecku kontaktu z rówieśnikami stwarza możliwość wyrównania szans w rozwoju emocjonalnym i społecznym, otwarcia na nowe życie bez choroby.
Zorganizujemy 40 spotkań terapeutyczno-edukacyjnych (aktywizacja społeczna, edukacyjna, psychoruchowa i obywatelska dzieci), 20 spotkań terapeutycznych w ramach grupy wsparcia i indywidualnych sesji terapeutycznych, kolonie i 2 weekendowe wycieczki, a także spotkanie samopomocowe dla rodzin dotkniętych chorobą onkologiczną dziecka. Przeprowadzimy ogólnopolską kampanię społeczna „Nic mi nie jest. Po prostu miałem raka”.
Z wsparcia skorzysta 24 byłych pacjentów/ek w wieku 7-13 lat, ich rodzice min. 25 osób oraz rodzeństwo min. 18 osób, którzy byli współuczestnikami procesu leczenia. W spotkaniu samopomocowym uczestniczyć będzie min. 50 osób z rodzin pacjentów w trakcie leczenia oraz inne osoby ze środowiska dzieci chorych onkologicznie.