Projekt odpowiada na potrzebę wsparcia młodzieży doświadczającej różnych trudności, w tym problemów z agresją, zaburzeń depresyjno-lękowe, uzależnień, zaniedbania opiekuńczo-wychowawczego, problemów w nauce, w tym młodzieży będącej pod opieką placówek opiekuńczo-wychowawczych w Elblągu i powiecie elbląskim. Co roku kilkadziesiąt nieletnich osób dokonuje w Elblągu przestępstw. Dane z Młodzieżowego Ośrodka Terapeutycznego KARAN w Elblągu wskazują, że 95% młodzieży trafia tam ze względu na narkotyki i alkohol. Jednocześnie co roku Policja kilkaset razy interweniuje w rodzinach ze względu na przemoc wobec dzieci i młodzieży. Rośnie również liczba popełnianych przez młode osoby samobójstw. Sytuacja młodzieży pogorszyła się w dobie pandemii Covid-19, która nie sprzyjała nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji rówieśniczych, często zamykając dzieci i młodzież w domach.
Grupa młodzieży w wieku 15-21 lat (20 osób) otrzymała wsparcie psychologiczne i emocjonalne – zarówno na poziomie indywidualnym jak i grupowym. Młodzież skorzystała z konsultacji psychologicznych, brała udział w warsztatach tematycznych (nt. seksualności, interwencji kryzysowej, systemów rodzinnych, procesu grupowego), treningu kompetencji społecznych, trening samodzielności, serii warsztatów kreatywnych i arteterapeutycznych. Wyjazd studyjny do Oleśna zaowocował przygotowaniem przez uczestniczki i uczestników – we współpracy z kadrą Teatru Rajstopy – spektaklu „Czy nazwałaby Pani siebie optymistką?”. Spektakl zaprezentowano lokalnej społeczności Oleśna, jak również w trzech elbląskich szkołach ponadpodstawowych i podczas pikniku w Elblągu. W ramach inicjatywy „coś dla siebie” młodzież organizowała również wspólne wyjścia i wyjazdy (m.in. do muzeum czy na lodowisko), a w ramach inicjatywy „coś dla innych” uczestniczyła w akcjach charytatywnych czy przygotowała animacje czasu wolnego dla lokalnej społeczności.
W ramach projektu grupa młodzieży przeszła proces pracy nad sobą – swoimi emocjami i relacjami z otoczeniem. Uczyła się samoakceptacji, pracy w grupie, rozwijała kompetencje społeczne, ćwiczyła uważność i sprawczość oraz niezależne myślenie, odkrywała swoje mocne strony. Grupa nawiązała ze sobą trwałe więzi, a całe doświadczenie było dla uczestników i uczestniczek również dużą lekcją empatii. Przygotowanie spektaklu i następnie wystawienie go w różnych miejscach dało młodzieży poczucie sprawczości i większą wiarę w swoje możliwości.