Projekt odpowiada na problem braku działań włączających osoby z niepełnosprawnością intelektualną oraz młodzież do udziału w życiu społecznym i wolontariacie. Przyczyn należy doszukiwać się w braku opieki i wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami poza ich miejscem pobytu oraz w stygmatyzacji. Strategia Polityki Społecznej Województwa Śląskiego na lata 2020-2030 rekomenduje rozwijanie wsparcia dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w miejscu zamieszkania. Z kolei z badań Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego wynika, że mimo iż zaangażowanie społeczne młodzieży jest niskie, to aż 82% chciałoby się angażować społecznie.

W ramach projektu opracowano metodologię i przeprowadzono pilotaż tzw. wolontariatu niestandardowego, polegającego na wspieraniu osób z niepełnosprawnością intelektualną w działalności społecznej przy udziale młodzieży. Model ten uwzględnia potrzeby osób niepełnosprawnych intelektualnie i towarzyszącej im młodzieży, a także możliwości i ograniczenia lokalnych instytucji. Wolontariat odbywał się w 3-osobowych zespołach (dwie osoby z niepełnosprawnościami i jedna osoba młoda). Model został przetestowany i następnie wdrożony. W sumie zrealizowano 12 działań wolontariackich. W projekcie wzięło udział 45 wolontariuszy i wolontariuszek, w tym 30 osób z niepełnosprawnością intelektualną z Domu Pomocy Społecznej w Lublińcu oraz 15 osób w wieku 16-18 lat z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Herbach. Osoby te wzięły udział w szkoleniach przygotowujących oraz przeszły diagnozę, dzięki której poznały swoje mocne strony. Do projektu zaangażowano również kilkanaście lokalnych instytucji i organizacji pozarządowych. Zorganizowano 6 wizyt studyjnych, podczas których zapoznano się z pracą spółdzielni socjalnych i innych podmiotów ekonomii społecznej zajmujących się aktywizacją osób narażonych na wykluczenie społecznie, w tym osób z niepełnosprawnościami.

Dzięki przeprowadzonym działaniom zwiększyła się aktywność społeczna osób z niepełnosprawnością intelektualną i towarzyszącej im młodzieży. Obie grupy zostały wzmocnione i nauczyły się inicjowania i prowadzenia działań społecznych, zwiększyły swoje poczucie sprawczości i rozwinęły umiejętności współpracy. Udało się również przełamać szkodliwe stereotypy nt. potencjału osób z niepełnosprawnością intelektualną – zarówno wśród społeczności lokalnej jak i różnych lokalnych instytucji.