Prawa osób ubiegających się o ochronę międzynarodową są w Polsce rażąco łamane. Jednym z przykładów jest choćby osadzanie ofiar tortur w ośrodkach strzeżonych, co wiąże się z niedostateczną identyfikacją ofiar przemocy i tortur przez polskie służby. Jednocześnie osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową osadzone w ośrodkach strzeżonych doświadczają dużych trudności związanych z izolacją w warunkach detencji – nie znają języka, nie rozumieją skomplikowanych przepisów i procedur, są pod wpływem stresu, często przeżywają traumę, a jednocześnie nie otrzymują dostatecznego wsparcia i nie mają dostępu do potrzebnych informacji. Te bariery z kolei mogą mieć pośrednio negatywny wpływ na decyzje dotyczące statusu tych osób. Tymczasem ofiary tortur i przemocy nie powinny być, w świetle obowiązujących przepisów, umieszczane w detencji, właśnie ze względu na negatywny wpływ izolacji na ich dobrostan oraz pozycję procesową.
W ramach projektu przeprowadzono monitoring trzech strzeżonych ośrodków dla cudzoziemców – w Przemyślu, Lesznowoli i Kętrzynie, w tym wywiady z cudzoziemcami i cudzoziemkami, a także analizę akt sądowych osób umieszczonych w detencji. Na podstawie zebranych danych, w ramach działań rzeczniczych, opracowano raport i rekomendacje zmian systemowych dla Straży Granicznej. Raport został upowszechniony wśród krajowych i międzynarodowych instytucji odpowiedzialnych za realizację polityki migracyjnej oraz ochronę praw człowieka, w tym również wśród przedstawicieli i przedstawicielek sądów w Białymstoku orzekających w sprawach detencji cudzoziemców i cudzoziemek. Indywidualną pomoc otrzymało również 19 osób, migrantów i migrantek będących ofiarami przemocy i osadzonych w ośrodkach strzeżonych. Oprócz tego osoby pracujące w Straży Granicznej wzięły udział w szkoleniach na temat wstępnej identyfikacji ofiar tortur. Powstał również kurs e-learningowy z zakresu wstępnej identyfikacji ofiar przemocy.

W rezultacie projektu dokonano pogłębionej oceny systemu wsparcia cudzoziemców i cudzoziemek przetrzymywanych w ośrodkach strzeżonych, która posłuży do dalszych działań rzeczniczych. Ważnym efektem projektu jest również wsparcie 19 osób, ofiar tortur, które w wyniku interwencji zostały zwolnione z ośrodków detencyjnych. Z kolei osoby pracujące w ośrodkach strzeżonych rozwinęły swoje kompetencje w obszarze identyfikacji ofiar przemocy i tortur oraz zostały uwrażliwione na potrzeby tych osób.