Projekt odpowiada na problem łamania praw cudzoziemców i cudzoziemek, zwłaszcza uchodźców i uchodźczyń. Problem ten jest efektem zmian politycznych i polityczno-medialnej kampanii nienawiści wymierzonej w tę grupę. Polski rząd odmówił udziału w relokacji uchodźców i uchodźczyń i na 3 lata wstrzymał dystrybucję środków unijnych przeznaczonych na pomoc cudzoziemcom. System kompleksowej pomocy osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową – oparty na organizacjach pozarządowych – został niemal zdemontowany. Polska wciąż ignoruje obowiązek zapewnienia kluczowych gwarancji proceduralnych, np. cudzoziemcy i cudzoziemki są skazywani/ne na długotrwałą detencję. Problem pogłębiły późniejsze wydarzenia – przejęcie Afganistanu przez Talibów, kryzys na granicy polsko-białoruskiej, inwazja Rosji na Ukrainę. Dochodziło do poważniejszych naruszeń praw człowieka takich jak push-backi na granicy, tworzenie nowych ośrodków strzeżonych o fatalnych warunkach, więzienie dzieci, pozbawianie ludzi dostępu do procedur odwoławczych.

W ramach projektu przeprowadzono działania interwencyjne i monitoringowe. Grantobiorca prowadził punkt porad prawnych – prawnicy i prawiczki podejmowali interwencje w sprawach osób umieszczonych w ośrodkach strzeżonych, w sprawach deportacyjnych oraz w przypadku trudności z aplikowaniem o ochronę na granicy. Pomoc uzyskało 281 osób. Przeprowadzono monitoring funkcjonowania systemu ochrony praw cudzoziemców w zakresie dostępu do procedur azylowych i powrotowych oraz detencji w ośrodkach strzeżonych. Przygotowano 28 opinii prawnych w sprawach granicy, zrealizowano 43 interwencje w sprawach detencyjnych, sporządzono również 24 odwołania w sprawach powrotowych, złożono 11 wniosków o dostęp do informacji publicznych. Grantobiorca opracował również trzy raporty uwzględniające bieżące problemy i wyzwania prawne w obszarze polityki migracyjnej, które następnie przedstawił instytucjom odpowiedzialnym za tworzenie i stosowanie prawa wobec cudzoziemców i cudzoziemek.

W czasie realizacji projektu doszło do zmiany w sądowej praktyce przedłużania pobytu cudzoziemców i cudzoziemek w kilku ośrodkach strzeżonych. Kilkadziesiąt osób uzyskało prawo wjazdu do Polski oraz dostęp do środków odwoławczych, który skutkował wstrzymaniem deportacji. Podniosła się również świadomość prawna wśród cudzoziemców i cudzoziemek. Podejmowane w ramach projektu działania wpłynęły również na jakość pracy instytucji i urzędów zaangażowanych w sprawy migracyjne.