Projekt odpowiadał na problem niewielkiej liczby działań aktywizujących zawodowo i społecznie osoby w kryzysie bezdomności w Szczecinie. Oferta wsparcia w Szczecinie ograniczała się do pomocy doraźnej i nie zawierała żadnych zajęć ułatwiających osiąganie samodzielności. W żadnym szczecińskim schronisku nie była prowadzona indywidualna czy grupowa terapia osób w kryzysie bezdomności bez uzależnień, z kolei terapię uzależnień prowadziło tylko jedno ze schronisk.
Projekt gwarantował kompleksowe wsparcie dostosowane do potrzeb i możliwości każdej zapisanej osoby ze Schroniska Feniks w Szczecinie. Ze wsparcia skorzystały 73 osoby w kryzysie bezdomności, w tym kilku seniorów i kilka osób z orzeczoną niepełnosprawnością. Każdej osobie zapewniliśmy dostęp do terapii indywidualnej i grupowej (zrealizowano 540 godzin), warsztatów psychologicznych (15 godz.), muzycznych (18 spotkań), plastycznych (10 spotkań), kulinarnych (9 spotkań), edukacji zdrowotnej (10 godz.) oraz indywidualnego i warsztatowego pośrednictwa pracy (250 godz.). Zorganizowaliśmy również 9 wyjść integracyjnych ze społecznością lokalną.
Przed realizacją projektu nowe osoby trafiające do Schroniska często przejmowały apatyczny styl życia pozostałych mieszkańców, wynikający z braku dostrzegania możliwości zmiany swojej sytuacji życiowej. Dzięki działaniom projektowym uczestnicy/czki otworzyli się, nabyli kompetencje zawodowe i społeczne, a także zintegrowali się ze społecznością lokalną. Dzięki regularnym spotkaniom z terapeutą oraz warsztatom z psychologiem i grupie terapeutycznej uczestnicy/czki nauczyli się lepiej rozumieć i wyrażać swoje emocje, podnieśli swoją samoocenę i nawiązali bliższe więzi między sobą. Dzięki wsparciu 12 osób podjęło pracę, a wiele osób utrzymuje abstynencję. Projekt przyczynił się do zmniejszenia wykluczenia społecznego uczestników/czek i korzystnie wpłynął na wizerunek mieszkańców schroniska, co potwierdzają wyniki ankiety przeprowadzone wśród społeczności lokalnej.