Dla dziecka pozbawienie wolności jego rodzica oznacza nie tylko utratę ważnej dla niego osoby, ale także wiąże się ze wstydem, marginalizacją, stygmatyzacją i rówieśniczym wykluczeniem. Według badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii, chłopcy, których ojciec przebywał w izolacji penitencjarnej, stanowią grupę szczególnie narażoną na podejmowanie zachowań przestępczych – 65% z tej grupy trafia na drogę przestępczą, o ile nie zostaną wobec nich podjęte specjalistyczne oddziaływania. Jesteśmy jedynym podmiotem w województwie małopolskim prowadzącym kompleksowe oddziaływania ukierunkowane na potrzeby dzieci i rodzin osób osadzonych.
Głównym celem projektu jest przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu i marginalizacji osób, których członek rodziny odbywa karę pozbawienia wolności, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży.
Zamierzamy prowadzić pracę grupową z dziećmi i młodzieżą (2 grupy wiekowe: 11-14 lat, 15-18 lat) w ramach warsztatów wzmacniających i aktywizujących, samopomocową grupę dorosłych członków rodzin, telefon zaufania. Wśród starszych dzieci planujemy stworzyć grupę ambasadorów, którzy będą udzielać wsparcia młodszym lub mniej doświadczonym dzieciom i przygotują się do pełnienia funkcji self-adwokatów. Zorganizujemy też szkolenia skierowane do grup zawodowych mających kontakt z rodzinami osób osadzonych (Służba Więzienna, pedagodzy szkolni, pracownicy socjalni, kuratorzy sądowi). Zrealizujemy kampanię społeczną „Nie moja wina, ale moja kara” w celu zwrócenie uwagi na potrzeby dzieci osób osadzonych wśród ogółu społeczeństwa.
W projekcie weźmie udział 300 dzieci i osób dorosłych, których bliska osoba została pozbawiona wolności oraz 100 osób z grup zawodowych mających kontakt z rodzinami osadzonych.