Projekt odpowiada na problem dyskryminacji migrantów i migrantek w dostępie do usług publicznych na terenie Warszawy. Jeszcze przed agresją Rosji na Ukrainę cudzoziemcy stanowili co najmniej 2,5% populacji miasta. W swoim życiu codziennym migranci i migrantki od lat doświadczają dyskryminacji – bezpośredniej i systemowej – ze względu na pochodzenie, język czy status prawny. Prawie połowa doświadczyła mowy nienawiści i/lub innych negatywnych zachowań motywowanych ksenofobią. Jeszcze niedawno aż 30% mieszkańców i mieszkanek Warszawy deklarowało nieufność do cudzoziemców i cudzoziemek. W czasie trwania projektu miała miejsce agresja Rosji na Ukrainę, co wywołało masowe migracje przymusowe na niespotykaną wcześniej w Polsce skalę. Nowa sytuacja polityczno-społeczna stworzyła nowy kontekst do działań samorządu oraz organizacji pozarządowych. W wyniku tych okoliczności pewne działania administracji miasta uległy zmianie, wprowadzono nowe rozwiązania, ale pojawiły się również nowe potrzeby i wyzwania, w tym m.in. w zakresie wymiany informacji, współpracy z sektorem pozarządowym oraz środowiskami migranckimi. Mimo wyraźnych barier w dostępie do usług publicznych, miasto długo nie dysponowało kompleksową diagnozą problemu i nie miało narzędzi monitoringu dyskryminacji.
Grantobiorca przeprowadził diagnozę barier w dostępie cudzoziemców i cudzoziemek do usług publicznych w pięciu obszarach (administracji samorządowej, edukacji, ochrony zdrowia, pomocy społecznej, kultury i sportu) oraz przygotował narzędzie do monitoringu. W ramach komponentu edukacyjnego przeprowadzono webinar oraz opracowano materiał skierowany do osób pracujących w urzędach, placówkach edukacyjnych, służbie zdrowia, ośrodkach pomocy społecznej i instytucjach kultury. Na podstawie badania Grantobiorca przeprowadził 5 warsztatów partycypacyjnych z przedstawicielami i przedstawicielkami lokalnej administracji, organizacji pozarządowych oraz ekspertami i ekspertkami. Podczas warsztatów dyskutowano o barierach oraz możliwych działaniach instytucji miejskich na rzecz przeciwdziałania dyskryminacji. Po warsztatach wypracowano rekomendacje w zakresie równego traktowania cudzoziemców i cudzoziemek w dostępie do usług publicznych i oferty miasta.
Z projektu docelowo skorzystała społeczność migrancka mieszkająca w Warszawie, choć bezpośrednio był on skierowany do osób pracujących w obszarze usług publicznych. W rezultacie podniosła się wrażliwość urzędników i urzędniczek na potrzeby migrantów i migrantek, wzrosły ich kompetencje międzykulturowe, zwiększyła się ich świadomość nt. dyskryminacji strukturalnej. Istotne zmiany w działaniu instytucji zachodziły już w czasie trwania projektu, w odpowiedzi na sytuację kryzysową związaną z wojną w Ukrainie i przyjazd dużej liczby osób uchodźczych, którym samorząd musiał zapewnić dostęp m.in do lokalnych usług publicznych.
