Projekt odpowiada na problem izolacji osób starszych oraz dzieci z rodzin narażonych na wykluczenie społeczne mieszkających w Ostrowcu Świętokrzyskim. Wśród najważniejszych wyzwań dotyczących sytuacji osób 65+ w Polsce wymieć należy niski poziom aktywności społecznej, edukacyjnej i kulturalnej, brak możliwości zaangażowania się w wolontariat, stereotypy nt. starości i osób starszych, dyskryminację bezpośrednią i systemową. Tymczasem Ostrowiec Świętokrzyski to miasto w dużym stopniu zamieszkałe przez osoby 65+ – w 2019 r. aż 21,4% mieszkańców i mieszkanek powiatu stanowiły właśnie osoby w tym wieku. Inną grupą narażoną na wykluczenie są dzieci – niestety, czas pandemii jaskrawo uwidocznił rozwarstwienie społeczne i jeszcze bardziej wykluczył część dzieci z udziału w różnych aktywnościach. W Polsce brakuje inicjatyw, które zakładałyby rozwój wolontariatu osób starszych jako sposobu na utrzymanie aktywności, przekazywanie doświadczeń, wykorzystanie kompetencji czy łączenie pokoleń.

W ramach projektu wdrożono program mentoringowy w trzech lokalnych szkołach podstawowych. W każdej ze szkół 6 dzieci i 6 mentorów i mentorek (osoby 55+) wzięło udział w spotkaniu integracyjnym, by następnie spotykać się już indywidualnie, ale regularnie na wymianę doświadczeń, dzielenie się swoimi pasjami, spędzanie wspólne czasu. Mentorów i mentorki przygotowano do pracy z dziećmi, zapewniając im udział w warsztatach dotyczących metod pracy z dziećmi wieku szkolnym, elastyczności i kreatywności w działaniu, komunikacji i współpracy międzypokoleniowej. W czasie trwania projektu osoby te korzystały również ze wsparcia superwizyjnego. Na koniec wszystkie osoby uczestniczące w projekcie wspólne spotkanie integracyjne. W ramach projekt powstały również różne z materiały – radiowe i wideo, a także publikacja na temat mentoringu.

W projekcie wzięło udział 18 osób w wieku 55+ i 18 dzieci z klas 4-6 z 3 szkół podstawowych, w tym dzieci z rodzin zastępczych oraz o niskim statusie materialnym. Zarówno jedna jak i druga grupa otrzymały wsparcie emocjonalne oraz motywację do samorozwoju. Podniosło się ich poczucie własnej wartości, kompetencje społeczne oraz komunikacyjne. Osoby 65+ dodatkowo rozwinęły swoje umiejętności cyfrowe, a dzieci – motywację do nauki. Bez wątpienia między obiema grupami nawiązała się silna wieź międzypokoleniowa.